De Auteurs:
De auteurs
van het boek, ‘de man die even wilde afrekenen’ zijn het Zweedse
schrijversechtpaar Maj Sjowall en Per Wahloo. Zijn hebben een boekenreeks van
tien misdaadromans geschreven in de tijdsloop van 1965 tot 1975. Het boek dat
ik heb gelezen is het zesde deel van de reeks, waarvan het in 25 verschillende
talen is vertaald.
De 10 misdaadromans:
-
De vrouw in
het Gotakanaal(1965), dat over een vrouw gaat wiens lichaam in een kanaal word
gevonden.
-
De man die
in rook opging(1966), dat over een journalist gaat die tijdens een bezoek aan Hongarije
vermist word.
-
De man op
het balkon(1967), dat over een kindermoordenaar gaat.
-
De lachende
politieman(1968), dat over een massamoord gaat in een stadsbus.
-
De
brandweerauto die verdween(1969), dat over een grootschalig brand in een huis gaat.
-
De man die
even wilde afrekenen(1970), dat over een moord op een semi-malafide
grootindustrieel gaat.
-
De verschrikkelijke
man uit Saffle(1971), dat over een moord op een politie inspecteur gaat.
-
De gesloten
kamer(1972), dat over Martin Beck gaat
die een moord op moet lossen, naast een serie bankovervallen.
-
De politiemoordenaar
(1974), dat over de verdwijning van een vrouw en de moord op een politieman die
met elkaar te maken hebben gaat.
-
De
terroristen(1975), de dikste boek uit de serie.
Maj Sjowall
is geboren op 25 september 1935 in Stockholm. Per Frederik Wahloo is geboren op
5 augustus 1926 in Tolo en overleden op 22 juni 1975. Per wahloo heeft als
misdaadverslaggever gewerkt, voordat hij en Maj Sjowall begonnen aan een
boekenreeks. Volgens mij heeft zijn baan het er naar toe geleid om een
boekenreeks te beginnen. Er is een duidelijke verband tussen het boek en zijn
vorige baan, want het boek dat ik heb gelezen is een definitie van detective.
Ze hebben samen een boekenreeks geschreven waarin Martin Beck de hoofdrol
speelt als een politieagent. Per Wahloo stierf op 48 jarige leeftijd aan kanker
in Malmo. Ik kan de vraag ‘zie je een verband tussen de hoofdpersoon uit het
boek en de auteur’ niet beantwoorden omdat er nauwelijks informatie te vinden
is over de auteurs.
Thematiek:
Het boek is
niet alleen in 1970 geschreven, maar het speelt zich ook af in die tijd. 1969
om precies te zijn. Zodra je het boek opent op de eerste bladzijde dan zal je
zien dat de datum ook meteen in het boek word vermeld. Ook worden er bepaalde
voorwerpen en manieren van doen in het boek dusdanig omschreven, dat je ook
weet in welke tijd en periode het verhaal zich afspeelt. Een voorbeeld is een
auto in die tijd genaamd ‘Plymouth’. Zo zijn
er meerde herkenbare voorwerpen van die tijd. Viktor Palmgren word door
zijn hoofd geschoten door een oude werknemer van zijn bedrijf. Er worde vele
fouten gemaakt, maar uiteindelijk word de dader opgepakt.
Betoog:
Mijn betoog
gaat over het langzaam of roekeloos optreden van politieagenten bij calamiteiten.
In het boek wat ik heb gelezen worden er
veel fouten gemaakt door agenten, wat belangrijk was om de dader op te pakken. Op
22 oktober 2011 veroorzaakten politieagenten een file om dieven in te sluiten,
maar de dieven stopten niet, waardoor een andere man om het leven kwam. Dat werd
allemaal te danken aan overhaaste beslissingen van de agenten. Volgens minister
Opstelten komen de agenten ook niet eerder dan 15 minuten. Als de
politieagenten niet beter worden opgeleid in zaken als sneller aankomen bij een
ongeluk of niet te snelle beslissingen nemen maar er eerst goed over
nadenenken, dan kunnen er meerdere ongelukken komen. Dit zou simpelweg
makkelijk haalbaar zijn als ze gewoon een extra opleiding ervoor zouden
krijgen. Als politie krijg je grote verantwoording tegen over het maatschappij,
waarbij ze ook hun plichten na moeten komen
Stijl:
In welke
stijl dit boek geschreven is, is voor mij volkomen onduidelijk. Ik kan niks
vinden op niveau over het stijl van het boek. Het boek is op zich erg makkelijk
te begrijpen en ook leuk om het te lezen. Het thema(genre) van het boek is detective,
maar wat zo leuk is van dit boek, is dat er meteen in het begin van het verhaal
de moord van Viktor Palmgren plaatsvindt. Normaal als je een boek leest is er
altijd een langdurige introductie, maar bij dit boek niet. Verder is het
verhaal duidelijk en makkelijk om het te begrijpen, waardoor je jezelf mee kan laten
leven in het boek.
Fantasie en Creativiteit
Als eerste
verbeteringspunt heb ik dat het boek te kort is. Het boek kon ietsjes uitgebreider,
maar dat maakte het verschil niet uit qua duidelijkheid. Als tweede
verbeteringspunt heb ik dat ze bij de einde een beetje hebben afgeraffeld. Ze hebben
de einde te snel laten lopen, wat ik niet zou doen. Verder vond ik het een
prima geschreven boek.
Eigen einde:
Bertil
Svensson werd verhoor door Matin Beck. Het verhoor liep soepel. Er waren geen
onderbrekingen en de overvraagde vertelde zijn verhaal aan Martin Beck, die
zijn dossier al gelezen had. Ontslag,alcoholverslaving, scheiding en op straat
worden gezet had deze man helemaal mentaal gebroken. ‘het kwam allemaal door
Palgren’ zei Bertil Svensson. Hij had hem nog nooit ontmoet, maar kende dat
soort type mensen. Hoe ze waren, hoe ze deden, hoe ze praten. Svensson kwam op
die warme dag in Juli 1969 van de schietbaan. Het was gebruikelijk dat hij zijn
pistool mee nam naar zijn huis. Maar toen hij op de fiets langs het restaurant
kwam, waar hij Viktor zag, besloot hij naar binnen te gaan om de klus te klaren.
Wat niemand wist, was dat er een tweede speler was in dit complot. Wat nog
niemand wist. Charlotte Palgrem, de vrouw die op zijn geld uit ging. Want wat
moest een vrouw in de einde van de twintigste eeuw met een man van middelbare
leeftijd. Als Viktor dood was dan zou zij al het geld krijgen. Ook Bertil
Svensson zou een deel van het geld krijgen, maar door zijn paniekaanval die hij
had gekregen, nadat Viktor in zijn schedel had geschoten, was het allemaal zo
slordig verlopen, dat hij Bertil Svensson niet meer op zijn geld hoefde te
rekenen. Hij had geen spijt van de daad die hij verricht had. Later was
Charlotte Palmgren vermist en het geld ook. Ondertussen moest de moordenaar
Bertil Svensson verhoord worden. Sinds dien heeft er nooit iemand meer wat van
hem gehoord. Martin Beck voelde zich opgelaten. ‘waar zou ze nou kunnen
uithangen?’ vroeg hij zichzelf af. Hij keek dossiers door, belde vliegvelden op
enzovoorts. Waarschijnlijk had ze haar naam veranderd. Opeens schoot het Martin
Beck binnen, ze was naar haar huis in Malmo gegaan. Het was namelijk winter aan
het worden en waar zou ze anders naartoe moeten. Doormiddel van een paar
telefoontjes is het uiteindelijk Martin Beck gelukt om haar op te pakken en te
verhoren. Al het gedoe was uiteindelijk over.
Kader
Abolah’s biografie: Kader abdolah is geboren op 12 December 1954, in Arak(Iran).
Kader abdolah’s echte naam is Hossein Sadjadi Ghaemmaghami Farahani, maar hij gebruikt Kader abdolah
als zijn pseudoniem. Kader Abdolah groeide op in een religieuze familie en ook
in een streek waarbij de islam streng werd nagevolgd. Kader abdolah heeft geen
gemakkelijke jeugd gehad, dat komt doordat zijn vader verstandelijke
beperkingen had, waardoor hij de vaderrol op zich moest nemen. Kader abdolah
wist al vroeg op leeftijd wat hij wilde worden, namelijk een schrijver en zijn
betovergrootvader opvolgen die ook een schrijver was. Kader abdolah heeft aan
de universiteit van Teheran gestudeerd en in die tijd sloot hij zich ook aan
een linkse politieke partij, waardoor hij later ervoor naar Nederland moest vluchten.
Eenmaal toen hij in Nederland aankwam werd hij opgenomen bij een
asielzoekerscentrum in Apeldoorn en kreeg vervolgens een huis in Zwolle
toegewezen. Van 1996 tot 2011 schreef Kader Abdolah wekelijks een column in de
volkskrant onder het pseudoniem ‘Mirza’. Mirza is in het Perzisch ‘kroniekschrijver’
en is ook de naam van Abdolah’s betovergrootvader. Zijn laatste column voor de
volkskrant verscheen op 21 februari 2011. 
